کد مطلب:231234 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:333

شعر جانسوز
دعبل بن علی خزاعی، شاعر نام دار شیعی،می گوید: قصیده ای را برای مولایم امام رضا علیه السلام سرودم، كه یك بیت مشهور آن این بود:



مدارس آیات خلت من تلاوة

و منزل وحی مقفر العرصات



جایگاه های تدریس آیات قرآن (بعد از رحلت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم) خالی گردید، و مقام نزول وحی تهی ماند.

در شعرم به این ابیات رسیدم:



خروج امام لا محالة خارج

یقوم علی اسم الله و البركات



یمیز فینا كل حق و باطل

و یجزی علی النعماء و النقمات



- قیام و ظهور حضرت مهدی علیه السلام حتمی است و با نام خداوند - تبارك و تعالی - و بركات او قیام می كند.

- او در میان ما هر حق و باطلی را از هم جدا می كند و مردم را بر نعمت ها و نقمت ها پاداش و كیفر می دهد.



[ صفحه 32]



وقتی این دو بیت را خواندم، امام رضا علیه السلام گریستند سپس سر برداشتند و فرمودند:

«یا خزاعی! نطق روح القدس علی لسانك بهذین البیتین». [1] .

ای خزاعی! روح القدس این دو بیت را بر زبان تو جاری كرد.



[ صفحه 33]




[1] بحارالانوار، ج 51، ص 154، ح 4.