کد مطلب:231234
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:333
شعر جانسوز
دعبل بن علی خزاعی، شاعر نام دار شیعی،می گوید: قصیده ای را برای مولایم امام رضا علیه السلام سرودم، كه یك بیت مشهور آن این بود:
مدارس آیات خلت من تلاوة
و منزل وحی مقفر العرصات
جایگاه های تدریس آیات قرآن (بعد از رحلت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم) خالی گردید، و مقام نزول وحی تهی ماند.
در شعرم به این ابیات رسیدم:
خروج امام لا محالة خارج
یقوم علی اسم الله و البركات
یمیز فینا كل حق و باطل
و یجزی علی النعماء و النقمات
- قیام و ظهور حضرت مهدی علیه السلام حتمی است و با نام خداوند - تبارك و تعالی - و بركات او قیام می كند.
- او در میان ما هر حق و باطلی را از هم جدا می كند و مردم را بر نعمت ها و نقمت ها پاداش و كیفر می دهد.
[ صفحه 32]
وقتی این دو بیت را خواندم، امام رضا علیه السلام گریستند سپس سر برداشتند و فرمودند:
«یا خزاعی! نطق روح القدس علی لسانك بهذین البیتین». [1] .
ای خزاعی! روح القدس این دو بیت را بر زبان تو جاری كرد.
[ صفحه 33]
[1] بحارالانوار، ج 51، ص 154، ح 4.